Odpowiadając na powołanie zostałyśmy szczególnie wezwane do modlitwy. Przez nią poznajemy Stwórcę i otrzymujemy siłę do wiernego kroczenia za Chrystusem.
Modlitwa osobista
Modlitwa to indywidualne spotkanie z samym Bogiem, na płaszczyźnie osobistych relacji. Każda z nas modli się inaczej. Istotna jest świadomość, że modlitwa jest sercem naszego życia religijnego. Kiedy to serce przestaje bić, życie religijne umiera – stąd wniosek, że trzeba troszczyć się o modlitwę, wkładając wiele wysiłków i starań.
Modlitwa jest aktem miłości, bo to spotkanie z Osobą, która nas kocha. Dlatego zawsze trzeba zachować świadomość, że Bóg jest. Nie widzę Go, ale wiem że On mnie słucha. Ojciec, który mnie kocha, wszystko widzi i najlepiej rozumie, nie wymaga wielu słów.
Istotne jest także zachowanie świadomości z jakim usposobieniem przychodzę na spotkanie z Bogiem – raz jestem zmęczona, kiedy indziej splamiona grzechem, innym razem pełna szczęścia i radości. Raz gotowa podejmować wielkie dzieła, to znowu załamana i zniechęcona. Bóg mnie zna, przyjmuje wszystkie moje smutki, radości i niepowodzenia. Nie muszę przed Nim udawać, bo On mnie kocha i zależy Mu na mnie. Z takim nastawieniem serca jestem zawsze blisko kochającego Boga, z którym rozmawiam i przebywam, a nie tylko załatwiam sprawy.
I jeszcze świadomość celu spotkania – po co ja do Boga przychodzę? Przychodzę do Kogoś, aby się z Nim spotkać. Przychodzę odpocząć przy Ojcu, posłuchać Go, powiedzieć, że jestem.
Ważne jest zatem sprecyzowanie celu przyjścia do kaplicy i przeznaczenie czasu, który chcę spędzić u stóp Ojca. Na takie indywidualne spotkania przeznaczamy czas wolny od obowiązków, ciche wieczorne chwile, albo ciszę poranka przed spotkaniem z Panem w Eucharystii.
Modlitwa indywidualna wymaga zatem uświadomienia sobie obecności Boga, Jego wielkość i miłości, oraz celu spotkania. Duch modlitwy, wypływający z wiary, nadziei i miłości przynagla nas, by znaleźć zawsze czas na modlitwę osobistą, która usposabia nas do pełnego uczestnictwa w modlitwie liturgicznej.
Modlitwa wspólna
Siostry spotykają się na modlitwach wspólnych. Modlitwa wspólna, kanoniczna, odmawiana jest z polecenia Kościoła. To szczególny rodzaj rozmowy z Bogiem, poprzez który realizowane są słowa samego Chrystusa: „Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” Mt 18, 20. Siostry odmawiają psalmy podzielone na części, które mają swoją nazwę jak: Jutrznia, Godzina czytań, Modlitwa południowa, Nieszpory, Kompleta. Jest to modlitwa całego Kościoła.
Wspólne odmawianie brewiarza – psalmów ma na celu uwielbienie Boga, lecz także połączone jest z troską o zbawienie świata. Wszystkie wydarzenia w których uczestniczymy, o których słyszymy z radia, telewizji czy z prasy stają się przedmiotem naszej modlitewnej troski. Mamy zatem świadomość, iż stajemy się w ten sposób pośrednikami między Bogiem a ludźmi. To jest apostolstwo przez modlitwę.
Uczestnicząc w modlitwie liturgicznej pamiętamy, że jest ona wyrazem naszej miłości do Chrystusa i Kościoła. Wzorem dla nas jest Maryja, która wraz z Apostołami całym sercem trwała na modlitwie razem z niewiastami, oczekując na przyjście Ducha Pocieszyciela.
Modlitwa wspólnotowa i osobista daje nam siłę do realizowania powołania i wiernego naśladowania Jezusa i Jego Matki Maryi. Naszą modlitwą obejmujemy wszystkich, którzy o nią proszą, a także tych, którzy jej najbardziej potrzebują. W sposób szczególny zwracamy się do Niepokalanego Serca Maryi, aby było ratunkiem dla współczesnego świata i ochraniało przed złem.
