Mam 34 lata i niedawno rozpoczęłam postulat. Sporo czasu minęło odkąd usłyszałam głos Pana. Dorastając bardzo pragnęłam, by Jezus był zawsze w centrum mojego życia. W dniu mojego bierzmowania poczułam, że Bóg powołuje mnie do życia zakonnego, lecz strach okazał się silniejszy od radości. Wówczas zaczęłam szukać powodów, aby udowodnić sobie, że jestem zbyt słaba i niegodna tego co proponuje mi Jezus, dlatego postanowiłam dać sobie czas. Ukończyłam szkołę zawodową, zaczęłam pracować za granicą. Po kilku latach znalazłam pracę w Polsce. W tym czasie spełniały się moje małe marzenia i równocześnie rosła tęsknota za Chrystusem. On okazał się moim największym Marzeniem i był w zasięgu ręki jak zawsze. Uświadomiłam sobie, że przez te wszystkie lata Bóg mnie kochał, przebaczał i cierpliwie czekał. Kształtował mnie przez ludzi i różne doświadczenia. Wezwał mnie ponownie po imieniu, więc jestem tutaj w Zgromadzeniu Sióstr Niepokalanego Serca NMP.
Maryja jest dla mnie wzorem i najlepszą przewodniczką w drodze do Jezusa, któremu pragnę poświęcić się bez reszty.
postulantka Ewelina
